บทที่ 510

เสียงหัวเราะหลุดรอดจากริมฝีปากของลอร่า ฟังดูบิดเบี้ยวยิ่งกว่าเสียงสะอื้นใดๆ ที่เธอจะเปล่งออกมาได้ เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าครั้งหนึ่งเคยหลงรักผู้ชายคนนั้น วันเหล่านั้นเธอช่างมืดบอดเสียจริง

เอลเลียตตบไหล่ลอร่าเบาๆ เป็นเชิงเห็นใจ “การทำร้ายคนอื่นมันผิด” เขาพูด “แต่ในฐานะคนรักเก่าของเธอ คุณไม่ควรจะเข้าใ...